Microgeographies

UNMAPPING

  

A project by Microgeographies;

Participatory Mapping Mechanisms

Επιλέξτε τη γλώσσα σας

UNMAPPING
Participatory Territorial Narrative Mechanisms
Εμπνευστής

Η Χαρίκλεια Χάρη (γεν. 1970, Αθήνα) σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και "Ψηφιακές μορφές τέχνης" στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Από το 1995 εργάζεται ως αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και επιμελήτρια. Μεταξύ 2003-2006 ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας του ελληνικού αρχιτεκτονικού περιοδικού Αρχιτέκτονες. Το 2005 συνίδρυσε το PPC_T/ Farkadona Lab, εργαζόμενη στη μύηση ιδεών και πρακτικών που ενισχύουν τη διαδικασία της αυτοοργάνωσης και την έννοια της κοινότητας ως χώρου παραγωγής και μετασχηματισμού. Το 2012 ίδρυσε το Nonplan, ένα ερευνητικό εργαστήριο για τον συνδυασμό αρχιτεκτονικών, καλλιτεχνικών και κοινωνικών εννοιών, πρακτικών και μεθόδων σχεδιασμού.

Το προσωπικό της έργο επικεντρώνεται στους μετασχηματισμούς συγκεκριμένων κοινωνικο-γεωγραφικών περιβαλλόντων. Μπορεί να αποτελέσει ένα ημερολόγιο προσωπικής και αρχιτεκτονικής αυτογνωσίας (No.M.A.D-Non Metropolitan Areas Data, 2001-4), μια κριτική προσέγγιση της σύγχρονης ιδέας του προγράμματος μέσα από την ανάλυση μιας σειράς σύγχρονων φαινομένων όπως αυτά παρατηρούνται στον ελληνικό χώρο (PPC_T: Post Programmed City_Territory, 2002-2004), ή μια προσωπική αλληλεπίδραση με το "πνεύμα ενός τόπου" (εν εξελίξει έργο Reveries du Promeneur Solitaire, 2009-).

Το συλλογικό της έργο επικεντρώνεται κυρίως, μέσω έργων ή εκθέσεων, στη διερεύνηση των δυνατοτήτων συνδυασμού της τέχνης/αρχιτεκτονικής με κοινωνικές πρακτικές που αναφέρονται σε ζητήματα συμμετοχής, ελεύθερης γνώσης, αυτό-οργάνωσης, δημιουργίας στρατηγικών περιβαλλοντικού σχεδιασμού, διαμόρφωσης αυτόνομων ζωνών και δημιουργίας νέων τρόπων πολιτιστικής παραγωγής, διανομής και ακτιβισμού που διασταυρώνονται σε πραγματικές κοινωνικές καταστάσεις και θεσμούς. Αυτό μπορεί να φανεί στο Paradigmata (συν-επιμελητής για την ελληνική συμμετοχή στην 9η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία, 2004- Μουσείο Μπενάκη Αθήνα, 2004), στο έργο PPC_T / Farkadona (ιδέα, συντονισμός έργου, 2004-2011) και στο έργο Microgeographies (ιδέα, σχεδιασμός, 2011-).

Για περισσότερο από μία δεκαετία εργάζεται συνεχώς πάνω στην ιδέα ενός μουσείου ανοιχτού στην πόλη: Από το σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού προγράμματος και της υποδομής του T.A.M.A. (Temporary Autonomous Museum for All- σε συνεργασία με την εικαστικό Μαρία Παπαδημητρίου, 2001) μέχρι τη δημιουργία του αυτοοργανωμένου εργαστηρίου ψηφιακής/τέχνης και χειροτεχνίας στη Φαρκαδόνα (σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα των επαναπατρισθέντων Ελληνοποντίων, 2006). Το 2007 το Digital/Art & Crafts Lab επεκτάθηκε και το "δίδυμό" του δημιουργήθηκε σε ένα κοντέινερ στην είσοδο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της 1ης Μπιενάλε Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω στην ιδέα ενός τοπικού αυτοοργανωμένου μουσείου, σε συνεργασία με την κοινότητα της Κερατέας Αττικής. Το S.O.M.A. (BODY στα ελληνικά) είναι ένα συνεργατικό έργο του NonPlan Architectural Lab και του Συλλόγου Πνευματικής και Κοινωνικής Δραστηριότητας Κερατέας "Ξρύση Τόμη". Πρόκειται για μια ανοιχτή, διάσπαρτη δομή που φιλοξενείται προσωρινά στην Κερατέα Αττικής. Εννοείται ως πιλοτικό εγχείρημα, μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε περιοχή με παρόμοιο κοινωνικό και αστικό χαρακτήρα. Το έργο διερευνά την έννοια των μουσείων ως "κοινών" και τις δυνατότητες πολιτιστικής και τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής μέσα από τη συνεργασία με την τοπική κοινωνία, συλλόγους και φορείς που διερευνούν συμμετοχικές λύσεις σε σύγχρονα ζητήματα σχεδιασμού που σχετίζονται με το ελληνικό τοπίο.

Επιπλέον, αυτή η έννοια της μείξης, του ανοίγματος και της διασποράς των πολιτιστικών χρήσεων στην πόλη μπορεί να φανεί στην επιλογή των χώρων για το έργο Microgeographies I (2011), Microgeographies II: An Accidental Guide to Urban Commoning (2013) και Microgeographies III: Toi et Tes Epaves (σε εξέλιξη): κοινοτικοί αυτοοργανωμένοι χώροι, χώροι τέχνης, εγκαταλελειμμένα κτίρια και διάφοροι αστικοί χώροι χρησιμοποιούνται για επιτόπιες εγκαταστάσεις από καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και τοπικές κοινότητες. Στις Μικρογεωγραφίες η αλληλεπίδραση μεταξύ τόπου και προσώπου είναι το δομικό στοιχείο της αστικής αφήγησης.

Έχει συμμετάσχει σε διάφορες αστικές δράσεις με την αρχιτεκτονική ομάδα Urban Void (1998-2009). Έχει συμμετάσχει στα πρόσφατα έργα της καλλιτεχνικής ομάδας Omada Filopappou (20011-). Έχει ασχοληθεί με θέματα φύλου, συν-επιμελούμενη το γυναικείο συλλογικό έργο Kiss from Greece (Galerie Nomad, Παρίσι, 1998, Galerie edition Stalzer, Βιέννη, 1999 και Galerie Frederick Lock, Βερολίνο, 2000).

Το προσωπικό και συλλογικό της έργο έχει παρουσιαστεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, όπως: συμπεριλήφθηκε στο εργαστήριο Multiplicity-Solid Sea, Documenta XI, Κάσελ, 2002, C.M.A (Center for Mediterranean Architecture), Chanea, 2003, έκθεση "Going Public 04", Modena, 2004, "Going Public 05. Κοινότητες και εδάφη", Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, Λάρισα, 2005- Κοινωνικό Φόρουμ, Λάρισα, 2005- "Codex: Pistoletto, Fondazione Orestiadi, Τύνιδα, 2005- έκθεση "The People's Choice", Isola Art Centre, M